Γεφύρι Της Τέμπλας

Με κίνδυνο της ζωής τους οι κάτοικοι της περιοχής, επιχειρούσαν να περάσουν απέναντι χρησιμοποιώντας πότε σχοινιά, πότε ξύλα και πότε περαταριές, άλλοτε πλωτές και άλλοτε εναέριες. Στη Θέση Πόρος υπήρχε ένα παλιό μονότοξο γεφύρι το όποιο κατέρρευσε και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, για να διέρχονται, τοποθέτησαν ένα μεγάλο κορμό ελάτου (ΤΕΜΠΛΑ) απ’ όπου και το όνομα που φέρει σήμερα το γεφύρι, μαζεύτηκαν λοιπόν 60-70 άντρες, ανέβηκαν στο βουνό και κόψανε ένα τεράστιο έλατο, όσο το πλάτος του ποταμού στο σημείο εκείνο και στήσανε ένα γεροδεμένο ξύλινο γεφύρι, που λόγο του χρώματος του έμεινε γνωστό σαν το πράσινο γεφύρι. Για αρκετό διάστημα με αυτή την τέμπλα, το μακρύ και σχετικά φαρδύ κορμό, το πρόβλημα λύθηκε. Από τον κορμό αυτό, δηλαδή την τέμπλα πήρε και την ονομασία «Γέφυρα Τέμπλας». Μάλιστα και ολόκληρη η γύρο περιοχή ονομάστηκε από τότε και παραμένει μέχρι σήμερα γνωστή σαν Τέμπλα. Δυστυχώς, η ήρεμη και χωρίς προβλήματα διάβαση του ποταμού, δεν έμελε να κρατήσει για πολλά χρόνια. Η διακοπή μάλιστα σημαδεύτηκε από ένα παρά λίγο τραγικό γεγονός. Καθώς ένας τσοπάνος ο Φώτης Ματσιούλας περνούσε από το γεφύρι απέναντι στη Ευρυτανία, για να βοσκίσει το κοπάδι του, έσπασε το ξύλινο γεφύρι και άνθρωπος και ζώα βρέθηκαν μέσα στα ορμητικά νερά του Αχελώου, που όντας Δεκέμβρης μήνας κατέβαζε με δύναμη. Ευτυχώς, ο τυχερός τσοπάνης κατάφερε να σωθεί, έχασε όμως τα περισσότερα ζώα του κοπαδιού του. Το πέτρινο λοιπόν γεφύρι που χτίστηκε αργότερα, συνέχισαν να το λένε «της Τέμπλας» και μπορούμε να φανταστούμε τη σήμαινε για τον ταλαιπωρημένο τόπο. Θεωρήθηκε και όχι άδικα, μεγάλο και χρήσιμο έργο, που κατάφερε να συνδυάσει κατά τον καλύτερο τρόπο, την υψηλή τεχνική με την ανεπιτήδευτη τέχνη. Η γέφυρα έγινε στόχος ανατίναξης κατα τον εμφύλιο πόλεμο και απο τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Φέρει δε μεγάλη ρωγμή στο ανατολικό της βάρθρο μετά απο αποτυχημένη έκρηξη.